Activiteiten binnen de club: Akros Youth Tournament (AYT)

Activiteiten binnen de club: Akros Youth Tournament

Het Akros Youth Tournament, afgekort AYT, werd voor het eerst gehouden op 29 en 30 december 2012. Toen al namen er meer dan 35 teams deel aan dit toernooi en dit aantal zou stabiel blijven over de jaren.

Het toernooi werd ondersteund door subsidie van Euregio en de Gemeente Boxmeer. Voor de subsidie van Euregio moest er een uitwisseling met Duitse teams georganiseerd worden en dat werd toen TV Goch. Later zou dit Xanten Romans worden en momenteel spelen we in het toernooi tegen de jeugdteams van Kamp-Lintfort. Eerlijk gezegd dachten we niet dat we de subsidie binnen zouden hengelen. We kregen echter het volle bedrag van Euregio en daarnaast ook een mooi bedrag van de gemeente! En die ondersteuning krijgen we nog altijd. Sponsoren waren er ook velen. Daarvoor zorgden Kenny, Bert en Leandro en het gaf ons wat meer armslag.

Van het begin was het toernooi een gezellig, ontspannen en sfeervol geheel. Vaak moesten we op drie velden spelen om alle wedstrijden te kunnen organiseren. Dat maakte dat het een gezellige drukte was op het veld én ernaast, want de tribunes zaten altijd hartstikke vol. Voor de sfeer speelde de muziek ook een grote rol. We hadden geen centrale klok en moesten dus een manier bedenken waarop alle wedstrijden binnen de tijd zouden blijven. De muziek bleek de oplossing. Die stuurde alle wedstrijden aan. Wie herinnert zich niet de countdown met de diepzware stem of het hypernerveuze liedje vlak ervoor, dat ervoor zorgde dat alle teams ineens ‚getriggered‘ werden om gehaast die bal door het netje te gooien (uit nostalgie hebben we het hier nog eens aan dit stukje toegvoegd). Aan het einde van de dag, of eigenlijk die twee dagen, kon je die deuntjes niet meer horen of zien. Laat staan dat liedje van Justin Bieber dat voor de zoveelste keer voorbij kwam.

En dan natuurlijk al die leden van Akros, waardoor het voor ons altijd een soort clubdagen werden. Iedereen was erbij, van jong tot oud. De jeugd om te spelen en de senioren die alle wedstrijden begeleiden, hetzij als coach of als scheidsrechter. Want dat was ook wel heel bijzonder aan dit toernooi. Het is het einige toernooi dat ik ken waarbij de scheidsrechters en de tafelaars volledig door de organiserende club worden geleverd. De reden hiervoor? Omdat de ervaring leerde, dat als je zelf deelnam aan een toernooi, er nooit iemand wilde fluiten of tafelen. Je wilde gewoon basketballen. En dat kon bij het AYT! Maar hoe fantastisch was en ís het (want ze doen het nog steeds), dat bijna alle (oud)leden de schouders eronder zetten om het toernooi tot een geslaagd evenement te maken. Dat kan alleen bij Akros.

Na het eerste succesvolle jaar, besloten we dat we bondsscheidsrechters moesten benaderen om de wat uitdagendere wedstrijden van de oudste jeugd te begeleiden. Ook dit bleek geen probleem. Er waren bondsscheidsrechters die voor de „fun“ gewoon kwamen fluiten: Johan, Frank, Marc en natuurlijk onze eigen Mark (nu voorzitter van Springfield Berlicum!). Deze laatste zou ieder jaar de organisatie van de scheidsrechers voor zijn rekening nemen.

Alles liep altijd gesmeerd, nooit liepen we uit en áls er al iets was, dan was daar Inge, de steun en toeverlaat van allen. Zij heette iedereen welkom, zorgde voor scheidsrechters en coaches, was EHBO en organiseerde ook nog eens een loterij in de eerste jaren zodat we in ons budget wat meer speelruimte hadden.

Op de avond van de eerste dag van het toernooi werd er altijd een gezond gemeenschappelijk avondeten verzorgd. De kar van „Vette Harry“ kwam voorgereden en zo konden we die eerste succesvolle dag afsluiten met een lekkere vette hap en een drankje. Maar niet teveel of te laat, want die dag erna moesten we weer vroeg aan de bak!

Op de tweede dag speelde altijd de jongste jeugd en werd het toernooi rond 12 uur onderbroken voor het „Vrije Worpspel“ voor alle U10 en U12-spelertjes. Dit leverde altijd heerlijk chaotische taferelen op. Begeleid werd dit spel in de eerste jaren door (wie herinnert hem zich nog?) Buzzy de Beer. De mascotte van het toernooi. Een gehuurd oud berenpak dat door Harm, in in de daaropvolgende jaren door Mathijs en Marijn werd gedragen. Een  muf stinkend pak. Je kon niets zien, dus had je een begeleider nodig omdat je anders die kleine hummels omver zou lopen. Ik herinner me de eerste Buzzy: Harm. Als een blinde ronddolend door de zaal en telkens weer kwamen er heel veel kleine spelertjes hem een knuffel geven. Zo schattig! Later toen we Harm uit zijn pak hielpen, zagen we pas hoe zwaar het was: straaltjes zweet liepen van zijn voorhoofd. Maar het was het waard geweest. De kinderen vonden het prachtig!

Er was ook altijd een supergoed team aanwezig op ons toernooi: Bouncewear. Dit was een gelegenheidsteam met spelers uit de hoogste competite die tegen onze teams speelden. Ze dunkten en schoten de tegenstanders helemaal aan gord. Een lust voor het oog. Zelfs de tegenstanders stonden vaak met open mond bewonderend te kijken en het zorgde altijd voor heel wat meer toeschouwers.

2012, het eerste AYT en in december 2023 het tiende AYT. Een jubileum afgesloten met, hoe kan het ook anders: een clinic met Henk Pieterse. Dit keer samen met zijn zonen. Goed en hilarisch als altijd en gewoon gezellig!

Het zou mijn (uw razende reporter Reggy) laatste AYT als organisator zijn. Toen ik in 2012 het toernooi organiseerde en het een succes bleek door de jaren, heb ik altijd gezegd dat ik het tien keer zou organiseren. En in december 2023 was dit dus voor het laatst (twee coronajaren konden we geen AYT organiseren). Maar gelukkig is het toernooi overgenomen door Eric. Afgelopen december 2024 is de 11e editie van het AYT gehouden en het was een groot succes! Gezellig en goed georganiseerd. Kon ik het loslaten? Zeker wel! Het was bij Eric, samen met Ruud en Mirsad, in goede handen. Heb ik mijn hypernerveuze Countdown-medley gemist? Zeker wel! Maar ik ben trots op onze club en blij dat we het AYT nog altijd organiseren. Met dank aan alle leden en met name Inge, Mark, Kenny, Bert en Leandro en natuurlijk Harry en Gérard die ook altijd twee dagen ‚moesten‘ opdraven.