BCB AKROS NU! - HEREN SENIOREN 2

BCB AKROS NU! - HEREN SENIOREN 2

Een overzicht van 50 jaar Akros mag niet voorbij gaan zonder de huidige teams in de club te belichten. Peter en zijn vriendin Chat berichten over Heren Senioren 2:

In de diepe krochten van de kelderklasse, waar zweet en spierpijn hand in hand gaan met bitterballen en bier, daar vind je de ware helden van het basketbal: Akros Heren 2. Een team dat al twintig jaar lang met dezelfde passie speelt, alleen nu met twintig kilo extra aan ervaring – of noem het gerust chubby charme.

Het seizoen begon als een sprookje. De eerste wedstrijden werden met speels gemak gewonnen, en de droom van het kampioenschap begon te leven. De Griekse restaurants in de regio draaiden overuren, want na elke uitwedstrijd werd de plaatselijke taverna op de proef gesteld. De gyros vloog over de toonbank, en de ouzo vloeide rijkelijk.

Wedstrijd na wedstrijd werd gewonnen. Alles liep op rolletjes; het leek alsof het team in een perfecte flow zat. In het hart van die machine stond Bas van Dijk, onze “smooth operator”. Rondom de bucket was hij niet te stoppen – met zijn verfijnde schotjes verzamelde hij elke pot zijn punten, alsof hij het boek “Scoren voor Dummies” had geschreven. Onlangs tikte hij de 50 aan, maar hij straalde de rust en ervaring uit van een speler die alles al gezien had.
Dan hebben we Bert Reijnen, de voorzitter van Akros én onze “man van glas”. Maar dit seizoen bewees hij het tegendeel: hij speelde meer wedstrijden dan in de afgelopen acht jaar bij elkaar! En niet zonder resultaat, keer op keer leverde hij een belangrijke bijdrage aan de score.
Tijdens de time-outs nam Dirk van Densen steevast het woord. Met zijn tactische aanwijzingen probeerde hij het team de juiste richting op te sturen. Alleen… tja… of die boodschap nou helemaal doorkwam, dat is nog steeds een raadsel. Soms leek het alsof hij in een andere taal sprak.
Eric Rongen, onze spelverdeler, schitterde vooral op de training. Maar ook in de wedstrijden wist hij met scherpe passes en rake driepunters het verschil te maken. Als we even dreigden weg te zakken, was hij daar met een clutch shot om ons weer in de wedstrijd te brengen.
Na een Italiaans avontuur keerde Julian Vamos, onze jongste telg, terug. Dit seizoen blonk hij uit in twee wedstrijden – een belofte voor de toekomst, met internationale flair.
Nieuw in de gelederen was Jurgen Stam, inmiddels bezig aan zijn tweede seizoen. Met zijn jarenlange ervaring bracht hij stabiliteit in het team. Alleen de “derde helft”, daar moet hij nog even aan wennen. En ja, die boodschappenwagen waarmee hij arriveert, blijft een iconisch plaatje.
Dan is er Luuk Vrenken, onze vurige rode strijder. Niemand maakt meer kabaal, niemand heeft meer praatjes – en toch, hij doet het gewoon: topscorer van het team. Over zijn schotpercentage kun je discussiëren, maar dat hij de bal erin gooit, staat vast.
Paul de Haas: pas op! Zijn scherpe ellebogen zijn berucht. Al meerdere tegenstanders én teamgenoten hebben kennisgemaakt met zijn fysieke spel. Niet meer de jongste, maar nog altijd bloedfanatiek.
Phil Peeters onze man van de derde helft, is vaker in Pub Esser te vinden dan op het veld. Maar hé, hij werkt er, dus dat telt. En als hij er wel bij is, brengt hij altijd gezelligheid mee.
Ruud Vloet “Boozy”, is ons defensieve anker. Geen woorden maar daden. Met zijn ijzeren conditie sleurt hij ons keer op keer door de moeilijke momenten.
Dan hebben we nog Frank Derks, de grote kleine man. Met zijn 1,68 meter is hij puur genot om naar te kijken. De mooiste moves – op én naast het veld – zijn aan hem besteed.
En natuurlijk Peter van Keijsteren, onze captain, de kartrekker, de held van Akros. De man van 60 punten in één wedstrijd. Met zijn schijnbewegingen stuurt hij tegenstanders het bos in alsof het niets is.

Maar zoals in elk goed verhaal, kwamen er obstakels. Tijdens een zinderende wedstrijd tegen de Jumpers raakte Bob “Leopard de Tank” Stolk geblesseerd. Zijn vinger uit de kom, en een aantal wedstrijden gemist. Al had hij die waarschijnlijk toch gemist vanwege zijn wekelijkse tripjes naar Mallorca. Later in het seizoen, tegen Bladel, viel Peter van Keijsteren uit na een ijzersterke start met een enkelblessure. Alsof dat nog niet genoeg was, werd ook Jurgen geveld in diezelfde wedstrijd. Het resultaat: een pijnlijke nederlaag.

Gelukkig stond het team er niet alleen voor. De bankspelers – Ruud, Mathijs, Mirsad en Gérard – kwamen als ware redders in actie. Met hun hulp werden alle opvolgende wedstrijden gewonnen. Slechts twee wedstrijden gingen verloren, maar de climax kwam in Venray. In het derde kwart stonden ze nog met zestien punten achter, maar met een ongekende veerkracht draaiden ze de wedstrijd om en wonnen met zestien punten verschil. Het kampioenschap was binnen!

Nu rest alleen nog een wedstrijd tegen Venray, waar Akros al kampioen is, maar waar nog gestreden wordt om promotie. De mannen zijn er klaar voor. In Pub Esser wordt alvast een krokodilletje besteld – meestal op initiatief van Bert Reijnen – en de sfeer is uitgelaten. De avond mondt uit in een ware viering, waarin talloze krokodillenshotjes gretig hun weg naar binnen vinden. Elke ronde wordt vrolijker, elke anekdote sterker, en elke overwinning nét iets heroïscher verteld.

Akros Heren 2: kampioenen van de kelderklasse, meesters van de derde helft, en bovenal een team dat laat zien dat passie, humor, vriendschap én een flinke dosis chubby charme de sleutel zijn tot succes.